Mayıs kitaplarım

Hakan Günday, mültecilik meselesi Türkiye'de bu kadar yakıcı biçimde yaşanmıyor, hissedilmiyorken yazmıştı Daha'yı. En azından sokakta yatıp kalkan Suriyeli mülteciler yoktu. 

Babası insan kaçakçılığı yapan, annesini babasının zulmünden dolayı kaybetmiş 9 yaşındaki Gaza'nın hikayesi var kitapta daha çok. Ama fonda çakıp sönen, batıp inciten, utandıran göç hikayeleri var aynı zamanda. Yurdundan sürgün olmak, sömürü, şiddet ve korku ile yaşamak. Belirsiz bir gelecek ve mutlak kötülükle tanışmak. Kitaptaki mültecilerin başına gelenler bunlar. Okurun başına gelense kötülüğün nasıl filizlendiğini ürpererek okumak. Bir bebekten nasıl katil yapılır, sorusuna yanıt bulmak. Sağlam bir korku/gerilim romanı Daha kadar hırpalayamazdı beni. Belki de gerçek hayatta birebir karşılık bulduğundan. Titreyerek, inanamayarak, tiksinerek ve korkarak mutlaka okumalısınız Daha'yı. Bu hislerden azade kalmayalım ki, olan bitene karşı duyarsızlaşmayalım.

Çok kötü bir kapak tasarımı fikrimce.

Sadık Yemni'den hiçbir şey okumamıştım. Tuhaf biçimde adamın adı cezbediyordu beni. Özenle seçilmiş bir takma ad gibi. Bir de bu kadar istikrarlı biçimde edebiyat aleminde var kalması. "Dur, dedim" kendi kendime, "şu yeni çıkan kitabıyla, Kayıp Kedi'yle başlayayım". Hayır, bir başlangıç olmadı. Bir son? Evet. İzmir'de geçen hikayede, uluslararası suç örgütleri, Emniyet'in içindeki gizli birimler, sıradanlaşan cinayetler, komplo teorileri, bir mırıltı gibi duyulan aşk hikayeleri ve tabii kedi gurultuları var. Yemni de kedisiz yapamıyor. Ama acemice kurulmuş bu romanı kedi medi kurtaramaz. Zamanınıza yazık!

Görsel ararken farkettiğim şu anı roman da nesi? Hani son olacaktı? Anı diyince dayanamam. Du bakalım...

İşte ayın kitabı ve tüm bir yılın en okunası kitaplarından biri. Bu kitapla ilgili yazmıştım blogda daha önce: "Her Halkın Hikayesi Mutfakta Pişer". Onun için uzatmayayım. Anya Von Bremzen, Sovyet Sosyalist kültürüne inanan, Sovyet tarzı bir toplum hayaliyle yaşayanları dökme bir tavayla kafalarına vurmak suretiyle ters köşeye fırlatıyor. Öyle dışardan bık bık etmek kolay. Anya'nın ve tabii kader ortağı olan annesinin hikayesini dinleyin bakalım. Neler iyi, neler kötü? Bu arada, mutfak kültürünün reel siyasetle, ekonomiyle ne kadar iç içe geçmiş olduğunu da görün. Her kültür için benzer bir kitap yazılabilir. Yazılmalı. Bizde yeni çıkan Mutfakta Tarih (Burak Onaran, İletişim Yayınları), Osmanlı-Türkiye mutfağının kapısını birazcık aralıyor. 

Anya bir şöhretli yemek yazarı aynı zamanda.

Hepimiz yıllar içinde dünya kadar kitap biriktiriyoruz. Bana ciltli kitap kuleleri dikmek yetmemiş olacak ki, zamanın birinde Esat Mahmut Karakurt'un Bir Kadın Kayboldu'sunu baskısını bulamadığımdan fotokopi ettirmişim. Milli Kütüphane'den. Okuldaki odamı toplarken, rafların dibinde kuzu gibi yattığını gördüm. E artık sıra ona gelsin, diyerek okumaya başladım.

Kendine has üslubuyla, tatlı tatlı anlatıyor Karakurt bir yasak aşk hikayesini. Tutkular, onur, gurur, inat ve kayırılmış kadın karakterler. Bir macera romanı aynı zamanda Bir Kadın Kayboldu. Adından da belli zaten. Yer yer polisiye roman tadı veriyor. Karakurt mümbit bir yazar. Merak eden belki Ankara Ekspresi'ni okumalı.

Eserlerinden birçok film yapılmış Karakurt'un.

Daha, Hakan Günday, DK

Kayıp Kedi, Sadık Yemni, Kırmızı Kedi

Sovyet Mutfak Sanatı, Anya Von Bremzen, Çev. Özlem Yüksel, YKY

Bir Kadın Kayboldu, Esat Mahmud Karakurt, İnkılap